The Trilogy: Η “παγίδα” να παραμένεις Noritake Greek Study Club…er
Η Επαγγελματική ικανοποίηση έχει γίνει αντικείμενο μελέτης ως προς τη σπουδαιότητα της, σε σχέση με την απόδοση του κάθε ανθρώπου. «Είναι η θετική συναισθηματική απόκριση, η οποία πηγάζει από την εκτίμηση, ότι το έργο του, εκπληρώνει τις εργασιακές αξίες». Αυτος είναι ο στόχος σε κάθε περιστατικό και εκπληρώνεται όταν αντιλαμβάνεσαι ότι οι συνεργάτες οδοντίατροι, σε μια ανήσυχη και μεταβαλλόμενη κοινωνία, κερδίζουν την εμπιστοσύνη των ασθενών και αναπτύσσουν μακροχρόνιες θεραπευτικές σχέσεις, ενώ ταυτόχρονα οι προσθετικές εργασίες που κατασκευάζει το εργαστήριο λειτουργούν, αρέσουν και-γιατί όχι-προτρέπουν τους ασθενείς να αποκαταστήσουν πιο γρήγορα τα προβλήματα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν! Όμως ταυτόχρονα είναι και Παγίδα.
Στο περιστατικό αυτό, αφού ολοκληρώθηκε η πρόσθια ζώνη, μετα από ενάμιση χρόνο κληθήκαμε να κατασκευάσουμε επιεμφυτευματικη γέφυρα σε 24-25 26. Με τρεις λήψεις με διαφορετικά χρωματολόγια, καταλάβαμε ότι δεν είμασταν σε θέση να ξεκαθαρίσουμε τι βλέπουμε. Αυτό είναι καλο ως πρώτη αντίδραση. Όταν όμως πρέπει να αποκωδικοποιήσεις τον χρωματικό χάρτη, ώστε στο τέλος το σύνολο να μην είναι απογοητευτικό, εκεί χρειάζεται εμπειρία στο υλικό αλλά και αντίληψη, ενω δυσκολεύει περισσότερο αν σου αρέσει να χρωματίζεις τα opaquers η αν τη «βρίσκεις» με τις μείξεις στην αδαμαντίνη.
Δεν είναι εύκολο να κρατάς αρχείο για κάθε ασθενή. Για πολλούς από εσάς μπορεί αυτή η περίπτωση να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, όμως ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν γίνεται μέσα σε μία μέρα oύτε με δύο βαζάκια! (κανενα υλικό δεν αποδίδει ικανοποιητικά μόνο με δυο βαζάκια). Η δυσκολία είναι ότι καλείσαι να αποκωδικοποιήσεις το κεραμικό υλικό κ τον τρόπο διαστρωμάτωσης, κάτι που κατά γενική ομολογία, αποτελεί μία ικανότητα που από μόνη της, μπορεί να σε κάνει να ξεχωρίσεις. Εκει δίνεις εξετάσεις με τον εαυτό σου κ η ευθύνη είναι μόνο δίκη σου. (Όχι του Νωντα..) και ιδού η παγίδα .
{Ίσως μάλιστα να είναι πολλοί αυτοί που έχουν στάνταρει το «μονοπάτι» δόμησης των κεραμικών, αλλά ας πούμε ότι ποτε δεν επικεντρωθήκαμε σε αυτό, κάτι που ίσως να βοηθούσε σε ανάλογες παγίδες.}
Όταν εμπνέεσαι και διδάσκεσαι από έναν Μάστερ , έχοντας ένα υλικό που σου δίνει πολλές δυνατότητες, που μπορείς να το απογειώσεις και που ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα σε απογοητεύσει.. Όταν μέσα από μία διαδικασία συνεχούς Μετεκπαίδευσης με επαναλαμβανόμενα μαθήματα και συναντήσεις με απορίες και λύσεις, με κοινο στόχο την επαγγελματική ανάπτυξη και την προσωπική ολοκλήρωση, τότε καταλαβαίνεις πως τα study club με τον τρόπο που οργανώθηκαν ως τώρα, δεν είναι απλές προωθητικές ενέργειες αλλά αποτελούν εκπαιδευτικά προγράμματα που βάση έχουν την ικανοποίηση της εσώτερης επιθυμίας ολων, ώστε να καλλιεργήσουν τις δυνατότητές τους σε ένα ανώτερο επίπεδο. Η αξία τους λοιπόν φαίνεται καθημερινά στη ζωή μέσα στο εργαστήριο και σε κάτι τέτοια mails.
Δυστυχώς η πραγματικότητα έχει πλέον αλλάξει και τέτοιες στιγμές αναπολείς και αναρωτιέσαι εάν θα το ξανά ζήσεις και εαν σου δοθεί η ευκαιρία να βρεθείς παλι κοντά με ανθρώπους που παθιάζονται για το ίδιο πράγμα, που δουλεύουν τα ίδια υλικα κ μιλάνε την ίδια γλώσσα! Θα μπορούσαμε να τα κάνουμε και διαδικτυακά οπως πλέον εφαρμόζεται αναγκαστικά, όμως δεν είναι το ίδιο. Θα μπορούσαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο ή μέσω Skype να αναλύουμε και να βλέπουμε εικόνες σε chat room και πάει λέγοντας. Δεν είναι ωρα να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά με το πως θα εξελιχθεί η ιστορία με τους Εγκλεισμούς που όλοι βλέπουμε πως επηρεάζουν τα πάντα στη ζωή μας. Ο σκοπός της αναρτήσης δεν ήταν απλα να δείξουμε κάτι, όσο το ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι μέσα από όλα αυτά που συμβαίνουν, ίσως θα πρέπει να εκτιμήσουμε λίγο παραπάνω κάποια πράγματα κ να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας σχετικά με τα σεμινάρια αλλά κ τους λογους που επιλέγουμε να συμμετέχουμε. (Το τελευταίο μάλιστα κρατήστε το …θα επανέλθουμε)
Η άμεση επαφή των ανθρώπων και η ανταλλαγή απόψεων ακομα και συναισθημάτων μεσω της φυσικης παρουσιας, είναι μέρος της ολοκλήρωσης του κάθε επαγγελματία.
Είναι ΚΑΙ αυτο, που μας κάνει καλύτερους εκτος από τη γνώση. Αν κολλάς; Ναι κολλάς, ενέργεια χαρά γνώση αντίληψη, βρίσκεις οδηγό, θεραπεύεσαι από την κατάθλιψη γιατι δεν είσαι μόνος …(ναι μη γελάτε…). Ας παραδεχτούμε πως χωρίς αυτά γινόμαστε νούμερα….καλα διαβάζετε. «Νούμερο» που απλα σηκώνεις το τηλ για να δώσεις την παραγγελία σου.
Ρωτάς από το Skype και ναι ενταξει, λύνεται η απορία σου. Αλλα που είναι το συναίσθημα; Πως βιώνεις με μια οθόνη το συναίσθημα και πως μπορείς να επικοινωνήσεις ως ανθρωπος καθως η σωματική εγγύτητα και η βλεμματική επαφή αποτελούν τα πιο σημαντικά στοιχεία για το “χτίσιμο” και κυρίως την διατήρηση μιας ισορροπημένης σχέσης σε οποιοδηποτε επιπεδο.
Πως θα μιλας ταυτογχρονα με τόσους ανθρώπους και παράλληλα να κλέβεις ματιές και να ακους τα προβλήματα στη δουλειά η στη ζωή όλων ; ( το τραβήξα Ε;)
«H αρετή του πολίτη επηρεάζεται κατ’ αρχήν από τη βούλησή του να ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στα κοινα. Η απομόνωση του ανθρώπου δεν είναι κατάσταση επιθυμητή, αντιθέτως είναι πηγή δεινών και σφαλμάτων.
“Για τον μοναχικό άνθρωπο η ζωή είναι δύσκολη, γιατί δεν είναι εύκολο μένοντας μόνος να βρίσκεται κανείς σε συνεχή δράση. Μαζί με άλλους όμως αυτό είναι πολύ πιο εύκολο” (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Hθικά Nικομάχεια 1170a5-6).
Αυτοί που μιλούν περί ψηφιακού άλματος ας αφήσουν στην άκρη τις βαρύγδουπες εκφράσεις. Μορφώνουν τα ανοιχτά σχολεία. Η μάθηση-εκπαίδευση είναι μια σύνθετη διαδικασία. Διαβάστε λίγο…. «Η σχέση δασκάλου και μαθητή είναι πολύπλευρη, γιατί μεταδίδει όχι μόνο γνώσεις ή πληροφορίες αλλά κυρίως αξίες και τρόπους σκέψης, δράσης, κρίσης. Ο «μαθητής»πηγαίνει σε «σχολείο» γιατί έχει απαιτήσεις από το δάσκαλό του. Ξεκινά την εκπαιδευτική του πορεία συνδέοντας το δάσκαλό του με ένα πρότυπο ανθρώπου προικισμένο με ψυχική υγεία, ισορροπία, και αμεροληψία. Περιμένει κάτι πιο πλατύ και πιο βαθύ και όχι μόνο να γεμίσει το μυαλό του με γνώσεις. Αναζητά έναν καθοδηγητή που θα οριοθετήσει τα λάθη του χωρίς όμως να τα εκμηδενίσει διότι μέσα από τα λάθη του θα μάθει. περιμένει κάποιον που θα τον κάνει να ενδιαφερθεί και όχι να βαρεθεί. Κάποιον που θα του εμπνεύσει ασφάλεια, ώστε να ξεδιπλώσει μία μία τις κλίσεις του, τις δυνατότητές του, τις ανησυχίες του, τα όνειρά του, τις προσδοκίες του ή ακόμη και να απογυμνωθεί εκφράζοντας τους φόβους του και να φανερώσει τις αδυναμίες του κάτι που δύσκολα γίνεται σημερα.
Έτσι, ανάμεσα στο μαθητή και στο δάσκαλο είναι βέβαιο πως σιγά σιγά μέσα στα χρόνια της κοινής προσπάθειας, δημιουργείται μια σχέση, που κρατιέται αποκλειστικά σε «πνευματικό» επίπεδο. (Αυτο είναι μεγίστης σημασίας δώρο της φυσικής παρουσίας των ανθρώπων σε ένα Study Club η αλλιως οποιαδήποτε εκπαιδευτική «τάξη».)
Από την άλλη ο δάσκαλος ξέρει ότι ο πιο σκληρός κριτής του είναι ο μαθητής. Σε αυτή όμως τη σκληρότητα του μαθητή, κρύβεται το μεγάλο ιδανικό που έχει πλάσει για το δάσκαλό του, ένα ιδανικό που πρέπει να ανταποκριθεί στα κριτήριά του. (Εμβαθύνετε σε αυτο….ο τρόπος που βλέπουμε τον «δάσκαλο» είναι η προσωπικότητα μας και όχι ο δάσκαλος»
Αυστηρός όμως είναι και ο δάσκαλος, γιατί έχει φιλοδοξίες ή καλύτερα προσδοκίες. Προσδοκίες για να οδηγήσει σωστά την προσωπικότητά του, ώστε να κάνει τα λιγότερα δυνατά λάθη. Ο μαθητής δηλαδή και ο δάσκαλος, στα πλαίσια μιας υγιούς εκπαιδευτικής συνεργασίας, πλάθουν μία αλληλένδετη σχέση στην οποία και οι δύο επιδιώκουν το ιδανικό. Ιδανικό πρότυπο ο ένας, ιδανική διαπαιδαγώγηση ο άλλος. Η σχέση τους διανθίζεται και στηρίζεται στην επικοινωνία και στη συζήτηση που θα οδηγήσει το μαθητή στο συμπέρασμα και στη γνώση. Μέσω αυτού του διαλόγου λοιπόν, οδηγούμαστε στην παιδαγωγική σκέψη. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύονται τα κίνητρά του και η θέλησή του για πρόοδο. Αυτό θα του γίνει βίωμα και θα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να πετύχει το σκοπό του και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ενισχυτικό, που βρίσκεται ψυχή και σώμα χωρίς να δυσφορεί.»
Δεν είναι όλα αυτά δικα μου λόγια, Αλλά ανθρώπων αποκλεισμένων πια από τη ζωή. Απλα συμφωνώ, στηρίζω, μεταφέρω και «προσαρμόζω» στα δικα μας, απόψεις που ερεθίζουν τους αισθητήριακους υποδοχείς του εγκεφάλου ώστε να αντιδρούν και να παράξουν σήμα….
Η ανθρώπινη φύση είναι ατελείωτη και το «κέρδος» είναι πάντα δεδομένο, αρκεί να ανοίξουμε αυτιά, μάτια, καρδιά. Δεν πάμε απλά εκδρομή σε σεμινάρια και δεν κάνουμε ψυχοθεραπεία μόνο…αλλά έχουμε στοχους και προσδοκίες! Πρέπει όμως επιτέλους να μην αφήνουμε εμπάθειες και μικρόψυχα αισθήματα να μιλούν για εμάς, κάνοντας μας υποχείρια παθών, δεσμεύοντας την υπαρξη μας σε κελιά που απ ότι φαίνεται έως τώρα ….μας αρέςουν. Ένας εγκλεισμός δεν είναι απλός, κρύβει πολλά, και ας αρκεστήκαμε να κρυφτούμε πίσω από τη μάσκα μήπως και περάσουμε απαρατήρητοι … έστω και λίγο.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για εμάς τους οδοντοτεχνιτες…. τι περιμένατε δλδ εν μέσω εγκλεισμού; Να γράψω Τρεις σειρές; Αυτός ο καιρός έπρεπε να έρθει για να πούμε κάποια πράγματα με το όνομα τους. Αρέσει η όχι, το συμπέρασμα είναι πως φτάσαμε εκεί, οπου πρέπει να χωρίσει η ήρα από το σιτάρι.(!!) Ότι σπείραμε θερίζουμε. Με πήρε το συναίσθημα Ε; Μπορώ να το γυρίσω σε πιο σκληρό ύφος και αυτο διότι το ζητάει η εποχή….
Και όμως αγαπητοί μου, όσο και αν με συνεπαίρνει ο συναισθηματισμός… Όσο και αν υπάρχουν κάποιοι που συμφωνούν, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δυστυχώς δε σκέφτονται τα ίδια . Ξέρω κάποιον που μας το δείχνει…αλλά ας μη σταθούμε μόνο στο όνομα οσο στον «βεβλαμμενο» τρόπο σκέψης …..και πιστέψτε με αυτά που θα πω θα είναι όλα δικα μου και με πλήρη επίγνωση …..
Εξάλλου το «σεντονάκι» εκφράζει τις προσωπικες μου απόψεις και δεν ειναι απαραίτητο να συμφωνεί όλο το εργαστηριο….
(αν και δεν έχει κ πολλές επιλογες). H συνεχεια; ….εεε αφου ανοιξαν τα κομμωτήρια «θα το κάψουμε απόψε, κύρ.Στεφανε»..)
Πάντα με αγαπη
Theodora Sigma